Şimdi sen; bir başkasının avuçlarından mutluluk içip
damla damla azaltırken beni içinde
İçimde birikenler, içimde fosilleşmeden
bir şiirin gölgesine sığınıp
ikimizden arta kalanı yazabilmek isterdim


Oysa prangaya vurulmuş azılı bir mahkum gibi dudağımda imgeler
sesim tedirgin, sessizliğim tehlikeli
Bir yazsam şiir şiirlikten çıkacak
Ah bir yazsam…
Her kelime zincirleri kıracak


Eyy çığlığımı gözlerime nakşeden nakkaş
hani ayrılığın misafirliği kısa olurdu?
göçmen kuşlar gelmeden hani sen gelecektin?
yüreğim yanıp kavrulunca, hani senin rüzgarın getirecekti yağmuru?
hani zaman her şeyin ilacıydı?
hani her özleyen kavuşurdu?
Şimdi reva mı sesinin her tınısını ezberlemişken sesini duyamamak?
bakmaya doyamadığım yüzünden mahrum olmak
tenine dokunamamak reva mı?


Bir daha kanar mıyım yine aşkın büyüsüne?
Bu kanadı kırık kuş, yeniden havalanır mı?
Kurur mu gözlerimdeki nem?
Bayram yerin döner mi? deprem üstüne deprem yaşayan
Düş ülkem


Belki güneş doğar bu karanlık zindana
Tırnaklarımla kazıya kazıya çıkarım bu kör kuyudan
Belki seni sevdiğim kadar birini severim
Hayat fışkırır çorak toprağımdan
Son bulur bu büyük aldanış
Belki, bu son şiir
Belki, son çırpınış


Doktor kalbin diyor
Kalbin…
Çok hırpalamış