sıradan bir cinayet süsü verilse de, planlanmış bir suikast'tir ayrılık
her şey planlıdır,
herkes plana sadık
bir anda düşersin o kusursuz pusuya
çapraz ateşte yağar üstüne veda cümleleri
silah kiralıktır
katil satılık


cehenneme döner dünün, bugünün yarının
kaçamazsın
kırmaya kurgulanmış her kelime en can alıcı yerinden kırar seni
hiç kimseye göstermediğin en zayıf yerinden kırar
mahreminden… ta gönül evinden kırar
sen kuşun kanadından bile korurken onu…
o senin hiç yaşamadığın çocukluğunu bile kırar
kanadı kırılmış kuşlar gibi uçmak istersin
uçamazsın


kül tablasında unutulan sigara gibi, seni kendi kendine yanmaya mahkum eder
yanarsın
yanarsın
yanarsın
aradan yıllar, yıllar geçer
dikiş tutmaz yaralar gibi kanarsın
kanarsın
k
a
n
a
r
s
ı
n


tam yokluğuna alıştım dersin
hiç ummadığın bir anda çıkar gelir
sevinirsin fırtına beklerken güneş açan balıkçı gibi
sarılmak istersin ona sarılmak…
onsuz geçen günlerin özlemiyle sarılmak
oysa, o bir cam fanus a gizlemiştir kendini
mutlu olduğunu göstermek istemiş…
ve hala seviyor mu diye sınamıştır seni


işte o zaman öyle büyür ki öfken
ona ait bütün sevgi kırıntılarını o öfke seli yıkar geçer
kırılmış midye kabukları gibi düş kırıklığı dolar için
dağlarını deprem vurur, sahillerini tsunami
pişmanlık bir diken gibi büyür içinde
bitmiştir artık, her şey bitmiş
aşk bitmiş
sevda bitmiş


resmine sok kez bakıp yırtıp atarken anlarsın ki…
bütün yaşananlar koskoca bir hiçmiş
kendiliğinden bir cümle dökülür dudaklarından
-aşk, ne kadar çirkinmiş