[ italik ]bir gece, kendi kanımla senin adını yazacağım sokağınıza
gazete de o kanlı resmimi görünce…
şu cümle dökülecek o plastik dudaklarından
-ayy ne kadar şairane

[ /italik ]

bir mesajında ‘kaçıyorsun’ yazmıştın
kaçıyorsun…
acıtan, kanatan bir kelime
suçlayan, karalayan
kara çalan bir kelime


ben senden kaçmadım, hiç kaçmadım


bırak kaçmayı, gölgeni bile takip ettim
sen bütün kapıları yüzüme kapatırken
ben senden kaçmadım…
sen kendini tükettin


ben senden kaçsaydım, Zümrüdü Anka Kaf dağından kaçardı
ben senden kaçsaydım, bir alaca geyik yavrusundan kaçardı
ben senden kaçsaydım, Mecnun Leyla sın dan kaçardı.


bu kanaatkar yüreğimde, ben en çok sana yer ayırdım
denize gömülmek isteyecek kadar denize tutkun
kollarında ölmek isteyecek kadar sana aşıktım


deniz gözlüm derdin ya bana...
şimdi denize küsmüş martılar gibi bakma gözlerime
yaşanmış önce güzelliği yüreğinin mezarlığına gömüp
vasiyet okur gibi okuma şiirlerimi
bir katilin kurbanın hatırını sorduğu gibi
sorma, nasıl sın diye


say ki ölümcül bir hastayım
sen sarılsan iyileşirim, sen öpersen gülerim
zemheri vursa da çiçeğim e
ben her mevsim, sana yaprak dökerim


hiç mi hissetmiyorsun?
nasıl özlemle sarılıyorum, nasıl pervane yim peşinde
bir yüz görümlüğü görsem, dünyalar benim oluyor
kendini görmek için, hiç mi bakmıyorsun gözlerime?
hiç mi okumuyorsun?
ben hep seni yazıyorum şiirlerime