her şey birden bire olur
aşk birden bire
ayrılık birden bire...

birden bire uykuların kanar
sen yıllara bölüştürmek isterken sevdanı...
bir güne binlerce ayrılık sığar

birden bire bütün kapılar yüzüne kapanır
yere göğe sığdıramadığın sevdan, kör bıçaklar gibi yüreğine saplanır

teslim olan mağrur o komutanlar gibi ona gittiğin yollardan
geri dönersin
bu şehir boğar seni…
pusuya düşmüş askerlere benzersin

sızım-sızım sızlar içinde ayrılık
inanmak zorda olsa, o yoktur artık

özlersin... özlemek bir çığ gibi büyür içinde
ona giderken duyduğun o liseli heyecanını
onunlayken gözlerinde ışıldayan o ışığı özlersin
asi duygularına söz geçiremezsin bir türlü
onunla dolu dizgin yaşadığın aşkı özlersin

her kapı ziline, her telefon sesine sen koşarsın
pas tutar kırgınlığın
soğur kızgınlığın
bir yüz görümlüğü görmeye, bu dünyayı satarsın

aradan yıllar geçer

aramazsın
sormazsın
ama unutamazsın

unuttum diye kendini avutursun
sen onu kırk yılda bir buldun…
unutursan...
kırk yılda anca unutursun