her şey birden bire olur
aşk birden bire
ayrılık birden bire...


birden bire uykuların kanar
sen yıllara bölüştürmek isterken sevdanı...
bir güne binlerce ayrılık sığar
bütün kapılar yüzüne kapanır
yere göğe sığdıramadığın sevdan
kör bıçaklar gibi yüreğine saplanır


teslim olan mağrur o komutanlar gibi ona gittiğin yollardan
geri dönersin
bu şehir boğar seni…
pusuya düşmüş askerlere benzersin
sızım-sızım sızlar içinde ayrılık
inanmak zorda olsa
o yoktur artık


özlersin...
özlemek bir çığ gibi büyür içinde
ona giderken duyduğun o liseli heyecanını
onunlayken gözlerinde ışıldayan o ışığı özlersin
asi duygularına söz geçiremezsin bir türlü
onunla dolu dizgin yaşadığın aşkı özlersin


her kapı ziline, her telefon sesine sen koşarsın
pas tutar kırgınlığın
soğur kızgınlığın
bir yüz görümlüğü görmeye, bu dünyayı satarsın
aradan yıllar geçer
aramazsın
sormazsın
ama unutamazsın


unuttum diye kendini avutursun
sen onu kırk yılda bir buldun…
unutursan...
kırk yılda anca unutursun