Laika
Simsiyah saçlarında asılıydı bahtın
Ellerin papatyalar kadar saf
Ellerin mahsum
Ellerin en gerçeğinden dost
Çehren gül goncalarını kıskandıran

Laikâ
Sendin bir bakanı vurguna çeviren
Dillere destan laikâ
Simsiyahtı bahtın acı damıtıyordun güzelliğinden
Saçlarından daha siyah kaderin

Hilal kaşların öylesine asil
Gülümseyiş dökerdi gözlerine
Kirpiklerin ok gibi insanın yüreğine saplanır
gözlerin güzellik açardı çiçek çiçek
Güller güzelliğinden sakınırdı

Sana bakan herkesin kamaşırdı gözleri
Delikanlılar yeni yeni umutlar doğururlardı ufuklarında
baktıkça sana kızlar
Kızlar ıslanırlardı kıskançlık yağmurlarında

Sana bakınca güneş doğardı tenine
Dokunduğun yerde güzellik doğardı
çiçekler açardı, güller açardı bin bir renkte
Her gören seni gözlerine sorardı

Güzelliğin düşmanın oldu laika
Düşmanın oldu güzelliğin
Kıskançlıklar zehir içirdi sana
Bebeğin memende
dışarıda Kuşlar ötüşürken dallarda
Sen nefes kestin son defa elini sürmeden bebeğinin saçına

Çiçekler ağladı laika
Dallar ağladı
Kuşlar ağladı
Bebeğin yapışıktı göğsüne hala
İşitilince acı haberin yürekler dağladı

İnsaf merhamet ölmüştü o an
Kanlı dallarda eserdi saçlarının yelleri
Güneş doğdu da doğmasına tenine
Seni hiç ısıtmadı
Çiçekler açtı da allı morlu
Saçlarına takan olmadı
Kuşlar hep matem öttüler de
Anlayan olmadı

sen ey Laikâ
Sen ey güzel halam benim
Taki ömrün baharında
Kıskançlıkların zehrinde toprak oldun


Ey anlı şanlı güzel seni çok sevsem ne yazar
Seni bana anımsatan bir garip köşede
taşı kırık
İsmi bile yanlış yazılmış bir garip mezar

Özür dilerim halam
Özür dilerim.....