ÇAĞMAN YAYLASI

Bir bahar gittim yaylaya,
Değişmiş biraz havası.
Dertlendim kendi kendime,
Çoktu bende hatırası.

Tasalı vardım yaylaya,
Koca Pınarın başına.
Kumpir sulama zamanı,
Çevirdim suyu tarlaya.

Suyun sesini dinlerken,
Geçmiş hayâllere daldım.
Demirci İsmel dedemden,
Kaptım da çapayı aldım.

Kayada ekmek pişirir,
Omar Cavuş Ali dayı.
Oradan hepsi görünür,
Ne güzel Çağman Yaylası.

Biraz öteye yürüdüm,
Afat dayımın sayına.
Beyaz toprağa oturdum,
Seyre koyuldum etrafa.

Benim Nenem Osman Gızı;
Çağman Yaylası'nda ünlü.
Sesi ile dağlar çınlar,
Gezdirirdi sarı ineği.

Yoktu ondan kabadayı,
Efe gibi kullanırdı,
Afatların goca yengem,
Belindeki tabancayı.

Dayım da Demirci Veli.
Odun yapar, baya iyi.
Eşşek ile götürürüm,
Nikfer'e akşama yükü.

Gurba Veli gaval çalar,
Ardıç altına uzanır.
Koyunları çokça zaman,
Çatak yoluna dayanır.

Unutmam Ayşe halamı,
Küçüktüm beni severdi.
Süt dığanının dibini,
Hep de bana yedirirdi

Ayılttı köpek sesleri,
Çektim gözümü arıktan.
Bir an bunlar gelip geçti,
O yayla anılarımdan.

15.10.2015

Mehmet Semercio///