ÇAĞMAN YAYLASI

Bir bahar gittim yaylaya,
Yazık değişmiş havası.
Vardım ağlaya ağlaya,
Ne olmus yörük yuvası.

Nazar değmiş bu yaylaya,
Koca Pınar az harlı ya.
Kumpir sulama zamanı,
Çevirdim suyu tarlaya.

Suyun sesini dinlerken,
Geçmiş hayâllere daldım.
Demirci İsmel dedemden,
Kaptım da çapayı aldım.

Kayada ekmek pişirir,
Omar Çavuş Ali dayı.
Aklından neler geçirir,
Bilmem yaşlı kabadayı?

Biraz öteye yürüdüm,
Vardım Afat'ın sayına.
Beyaz topraktan kürüdüm,
Seyre daldım ak koyuna.

Afatların goca yengem,
Ne dert bilirdir ne de gam.
Belindeki tabancayı,
Tanırdı domuzla ayı.

Gurba Veli gaval çalar,
Ardıç altına uzanır.
Bazen de uykuya dalar,
Koyun Çatak’a dayanır.

Unutmam Gurba halamı
Kucağına yatırırdı.
Süt dığanından kalanı
Hep de bana yedirirdi.

Benim nenem Osman Gızı;
Çağman Yaylası’nın gülü.
Zehir etti ona yazı,
Ardıç altındaki ölü.

Ayılttı köpek sesleri,
Arıktan çektim gözümü.
Bir an bunlar gelip geçti,
Unutur muyum özümü?

15.10.2015

Mehmet Semercio...