Feleğin bize zoru neydi acep.
Hep gurbetten geçti yolumuz bizim.
Belki de bir lokma ekmekti sebep.
Yad ele serilmiş çulumuz bizim.

Nikahımız kıyılmış gezle, göze.
Botlar yaren olmuş toprağa toza.
Dağda, taşta, bayırda geze geze.
Genç yaşta büküldü belimiz bizim.

Kıymetimiz bilinmez ki vurulsak.
Ne değişir ki feleğe darılsak.
Ne zaman güvenip dosta sarılsak.
Tutmadan kırılır dalımız bizim.

İsyan okusak sesimiz kısılır.
Kime gücenilir, kime küsülür.
Papatyalar bile düşman kesilir.
Neden keder çıkar falımız bizim.

Kader ıratır bizi yurdumuzdan.
Ayrı düşeriz yardan, yavrumuzdan.
Sevenimiz el sallar ardımızdan.
Boynu bükük durur gülümüz bizim.

Kapanır sahne, çekilir perdemiz.
Toprak oluruz da biter derdimiz.
Bir gün son bulur ziyankar ömrümüz.
Bilmem nerde kalır ölümüz bizim.

Fatih Coşgun 01.09.2015