[ italik ]
M.Emin Tokadi,yaşarlar İstanbul'da,
Vaaz sohbet ederek,başlar halkı irşada,
Var idi o sıralar,Antep'dende bir Hoca,
Haset ederdi ona,bin bir türlü alayla.




Yıkıyordu çeşmede,Hoca birgün yüzünü,
O esnada orada,M.Emin Hz.göründü,
Eşraftan biri dedi-Gelen Emin Tokadi,
Alim mürşidi kamil,evliyadan birisi.



Baktı Antepli Hoca,bir şeyler mırıldandı,
M.Emin Tokadi Hz.,gelip Hak adı andı,
Kaldırıp da başını-Bak bana Şeyh Efendi,
Gözlerim ağrır hergün-Yok mu nefesin dedi.



Kızdı mübarek anda-Kör olsun gözün dedi,
Birden söndü gözleri,hepsine sancı geldi,
Talebesi dediler-Alay ettin Hocamla,
Kör olacak gözlerin-Beddua etti sana.



Vardı Hoca farkına,buldular hanesini,
Kapanıp ayağına,bin bir özür diledi,
-Aman Efendim nolur,bakmayın kusuruma,
Edepsizlik etmişim,pişmanım yaptığıma.



-Sözüm geriye dönmez,vermek gerekir gözü,
Umudu kesti Hoca,çeşme yaptılar gözü,
M.Emin Tokadi-Rabbim rahatlat onu,
-Hoş şimdi olmaz ise,sonunda ver nurunu.



Çekti tam on altı ay,gözde Hoca ağrıyı,
Şifa buldular sonra,kabul Şeyhin duası,
Saygılı bundan sonra,kötü söz etmez asla,
Şeyhine hürmet eder,meclisde taplantıda.



Mübarekdir Şeyhimiz,olsak ayağın tozu,
Kabrini ziyaret et,orası nurla dolu,
M.Emin Tokadi Hz.Unkapanı Zeyrek'de,
Derler ziyaret eden,girer belki cennete.

30.04.2015//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN