İçinde yaşadığım... Sen
İçine sığdırdım... Yaşam
Ezberlediğim... Gurbet
Taşıyor artık içimden...



Yağmur bulutları sardı dört bir yanı
Ah! bu akşamüstleri
Her bir dertleri biriktirir içinde
Gitmez söküp atmak istesende bütün kederleri...



Gün olur dürülür
Üstüste pusat gibi
Gün olur yorulur gönül
Ezberlenmiş özlemlerde yürek savrulur
Yıkanan nisan yağmurlarında soluğumuz



Hıcahınç dolu sokaklar
Yollar ve kaldırımlar
Yanıyor dağlarda akşam güneşi
Ve... Şehrin üstünde suni ışıklar



Aslında kederlenmeyi seviyoruz biz
Seviyoruz gündüz vakti düş görmeyi
İçimizde kaynaştırdığımız sudan sebebleri
Kendi söylediğimiz sözleri
Kendimiz ağlayıp gülüyoruz biz




Gün bitti yine nemiz kaldı geriye
Ezbere bildiğimiz kendimiz
Ah! birde güneşte pişseydi kemikleriz
Akşam olmadan önce bilmem ki
Yarın güneşi görecek miyiz?


II



Panorama

Gölgeler düştü geceye
Ağlıyor gece yaşamdan eksilen güne
Bir resim kayboldu çerçevede
Ey sevgili aç perdeyi gülümse



Gidiyorum gün gün soldu bahçemde
Beyazlar yas tutar karanlığın suskunluğunda
Belli değil bu günün yarınında
Doğacak güneşin günün şafağında
Hep beynimdeki aynı resim çerçevede memleket manzarası ..

Nurten Ak Aygen

04.04.2015