[ italik ]düşler bozguna uğradığında
kırgınlıklarımızı kalbe k'aldıran çocuklardık


hangi kalabalığı görsek
mut dağıtan yazgı sanıp
yalnızlık kuyruklarına girerdik


göç nakışlı umutların
yitik birer mağduruyduk oysa
yürek kıyısına vuran her sevdayı soluksuz kalmış diyerek
gelgeç hayatın hayta nefesine sardık


yanıldık göz'ile
yenildik yaş'ile
Acıdık döş'ile


emeğe ter taşıyan işçiyle ulaştık ekmeğe
gün ağarırken sevinçle cıvıldaşan kuşlarla güldük
payansız bir sürurla
devrana barışçıl ömürler giydirelim istedik
kendine d'argın ruhların yılgın elleriyle
cenk esiri bikes yanlarımızı yamadık


Mezapotamya’nın göğsüne
kınalı baharı sarma çabası değil miydi
ârş yırtan arz delen acılara sebep


yandık kor'ile
yıkıldık köz'ile
savrulduk kül'ile


bilemedik değerini
sevgiyle sağılan ışıl günlerin
sızlattık burnunun direğini
kırdık omurgasını dirimin
yitirdik ulvi âtiyi


hangi göğün yağmurlarıyla arınır insan
savaş artığı kıyacı dünya
çocukların pûr-i pak düşlerine nasıl asılır
i n s a f s ı z c a !


kör bayramlar kutlayıp
sağır karnavallar sarmaladık zamanla
yokluğun sahipsiz yalnızlığı herkes şimdi
sâri kaybedişlerle ruhlarmızı kutsuyoruz

tin soyundu tenden (s)us'ile




[ /italik ]

n.d