*

Çocuklar
Ufacık çocuklar vardı
Dağ taş demeden
Yağmur çamur dinlemeden
Güle oynaya
Koşa zıplaya oynarlardı
Nerden bilsinler
Başlarına bombalar yağacaktı...

**

Çocuklar ki
Kiminin saçları sarı
Kiminin gözleri
Deniz mavisine çalardı
Her nedense
Ölüm onları ansızın yakaladı...

***

Önce
Korkunç sesleriyle
Gökyüzüne
Birer birer uçaklar havalandı
Sonradan da
Yağmur yağarcasına
Başlarına bombalar yağdırıldı...


II
Daha
Yaşamın ilk baharında
Oynayamadılar uyunlarını
Güle oynaya
Şeker yiyemediler
Süt içemediler doyunca
Yatıyorlar orta yerde
Yatıyorlar öyle boysuzca...

**

Kimi yeni doğmuş
Üç beş karış boyunda
Kimisi henüz okul çağında
Öyle mazlum
Öyle zavallıca
Yumdular gözlerini hayata...

***

Sözüm dünya çocuklarına
El ele omuz omuza
Zincir olsunlar halka halka
Bıkmadan
Usanmadan
Haykırsınlar bir ağızdan
Yeni Halepçeler olmadan...

MUZAFFER KALABA