[ italik ] Ürktüm sevgilim
Ölüme tek başına giden ayaklarımın çaresizliğinden
Ürktüm sevgilim
Senin varlığına tanık olamama düşüncesinden
Ürktüm sevgilim

Bir kere daha yuvarlanacak ya dünya
Sonra yeni bir gün ve bambaşka dünya
Ama ben seni ilk günkü gibi sevmiştim
Lütfen beni böyle bırakma!!

Ürktüm bu yüzden sevgilim
Zaten nefes almakta zorlanıyor bedenim
Zaten tıka basa sensizim
Bu yüzden ürktüm sevgilim...

Son sözüm kendine iyi bak olurken
Tutuşacağına uzaklaştığını gördüğüm ellerimken
Ben korktum sevgilim
Ağladım sevgilim...

Seni aramak kolaydı, güzeldi
Ama bulamıyordum sevgilim
İçime batan dikenler göğü delmek üzereydi
Ben toprak kokusunda sana sesleniyordum sevgilim

Su akar akar bulurmuş yatağını
Ben bulamayınca seni
Sana ait olamamaktan ürktüm sevgilim
Görememekten değil yaşayamamaktan ürktüm sevgilim

Son sözler vardı fırtına misali
İçime içime akan kan taşkınlarıydı sanki
Gecenin son fıslıtısıydın ya
Gündüz olunca ürktüm sevgilim

Beni kurtar bu zifiri yalnızlıktan ki
Seni bulabileyim sevgili...
Yan yana otururken
Masallar dönsün dursun öyle sevgili

Kendin vardı bana ait değildi
Ama sensizliğin tam bana göreydi
Bir gün o da bırakırsa diye beni
Ürktüm sevgilim

Nasıl derim beni düşünme diye
Ya unutursan diye temelli
Ürktüm sevgilim
Seni çok özledim...

Seni sensiz anlatan hikayelere
Çok kızdım sevgilim
Beni sensiz görünce ayna köşelerinde
Ürktüm sevgilim

Sensizlik yakıyordu dört bir tarafımı
Sen hiç oralı olmuyordun ya
Hatta gülüyordun belki
Ben o yüzden ürktüm sevgili...

Burcu Örekçi [ /italik ]