[ italik ]
Ahmet bin E.Havari,nakleder bir hikaye,
Çölde giderken bir gün,yolum düştü bir köye,
Koştururlar deveyi,herkes meşgul işinde,
Çekilmişti bir Arap,zikir tesbih elinde.




Selam verince aldı,biraz konuştuk onla,
Dediler-Zikir güzel,şaşarım insanlara,
Halkın peşinde ölüm,tehlike çok yakında,
Boşa geçer günleri,ölüm hemen arkanda.




Sordum nedir tehlike,musibet gelir nerden,
Dedi -Musibet günah,ölümde gelir birden,
Ağladılar durmadan,beraberce ağlaştık,
Halimiz ne olacak,diye duaya vardık.




Dedim- Ne yaparsınız,bu ıssızca vadide,
Sakın yalnızım sanma,beraberim Rabbimle,
Var mı benden isteğin,dedim hemen orada,
Derdim benim kalbimde,tabib ne yapsın bana.




Tabibim dedi Allah,kalbimin derdi günah,
Kurtuldu razı olan,kabirde derim eyvah,
Yolcu bütün insanlar,doğduğu günden beri,
Ahiret son duraktır,cennet cehennem yeri.




Hazır değil azığım,günahım çoktur benim,
Tesbihim subhanallah,Rabbimden yiyeceğim,
Dedim- Yalnızsın burda,korku yok mudur sende,
İnsan nasıl korkar ki,Yaradanın mülkünde.




Açtılar ellerini, durmadan dua etti,
Umarak rızasını,göz yaşını sel etti,
Dua edip yürürken,yetiştim arkasından,
Takip ettim bir süre,ayırdı beni yoldan.




Rahmeti bol Allahın,hayırlar gelsin sana,
Seninle ayrılalım,herkes kendi yoluna,
Uzaklaştılar benden,baka kaldım ardından,
Uzaklara gittiler,yıllar geçti aradan.

22.12.2014//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN