Mavi boncuk dağıtan şiirlerin
Seven yüreğimi ezen ezgilerin
Ayrılık tadımlı dizelerinde
Ben olmasamda sevmenin demindesin
Anladım ki,
Vefasızlığın ifşasını haykırıyor
Beni taşımaktan yüksünen yüreğin!!!

Boşa umutlar besleme benden yana
Işığından yansır sanma güneşimin
Yüreğim tufan sonrasının tarumar öksüz çocuğu
Sen ne bilirsin
Şefkat pınarından yetim başı okşamasını
Ve nerden bileceksin
Parmağımı sarartan cigaramın dumanından
Efkar yudumlamasını…


Vefası üşengeç sabahlarda salasız vefat edenim!
Yoluna serdiğim yıllar hatırına
Sevdası elzem, umutları serap, vuslatı kayıp
Toprakla güneş arasına boy veren beyaz gül hatırına
Ağıtlarla büyüttüğüm içimdeki seni sen yapan
Hüzünlü tebessümlere gömdüğüm eşsiz duyguları
Unutma…

Öfkeme mağlup İndirdiğim camlar
su alan sandal
Candan sevdiğim CAN hürmetine
boşa tüketme nefesini
Değene ağlanır bilirim
olmaz ya!
Söylemlerin olursa tesellisi, züğürt yanımın
ataerkil toprağımın hükmüne yakışan ağlamaksız vedalar beklerim
Gözyaşlarınla kutsayıp değersiz kılmadığın…


Gözlerinden gönlünü gördüğüm günleri geçmişe gömdüm!
Bundan böyle efkârı bol ezgilerim yeter bana!…




Şükrü AKTAŞ[ italik ]