Ne zaman
Uzanıversem çocukluğuma
Kaf Dağı olurdu
İlk uğrak yerim daima…

Bakınırdım etrafıma
Duruyor mu diye orada
Hep yollarını gözlediğim
Üç tekerlekli bisikletim…

Ona hasret büyümüştüm
Suçları olmasa bile,
Bisikletli çocukları hiç sevmezdim
Ben o zamanlar üçtekerli bisiklete
Ancak düşlerim de binebilirdim…

Geçmişi düşünürken böyle
Uyuyup kalmışım
Terleye terleye,
Sallanan koltuğumun üzerinde…

Derhal çıkmışım uyur uyumaz yola
Az kalmıştı, çok az,
Arzuların Kaf Dağı’na…

Ne göreyim birden,
Rüya yolcuğum da gezinirken
O üç tekerlekli kırmızı bisikletin
Geçmeyeyim mi ben önünden !…


Yaklaşmak istedim,
Nice özlem yıllarımı öteye ittim
Önce usul usul okşadım
Sonra da üzerine bindim
Bir anlatabilsem ne çok sevindim !...

Ürkek bir tavırla didonunu elledim
İşte buydu benim bisikletim
Aniden can havliyle bir ahhh !...Çektim
Yanmıştı çünkü o çocuk ellerim !...

Tutuşuyormuş gibi oldum
Düş kırıklıklarına savrulup durdum
Üstelik de çok korkmuştum
Kahroldum !...

Rüya bile olsa
Hani koca bir adam sayılırdım
Üstelik üç tekerlekli bisiklet uğruna
Uyandığım da ağlıyordum !…

Yanık yanık kokuyordu ellerim
Sönmüştü sigaram,
Meğer derin uykudayken yanmışım
Kararmıştı is’ten parmaklarım
Acılar içinde uyanmıştım !...

Oysa kalkmak istemiyordum hiç uykudan
Küçük oğlumun arzusu hilafına
Gelmişken götürmeliydim bunu ona
O kadar yol tepmiştim
Bir kırmızı bisiklet uğruna…

Uzun zamandır isteyip duruyordu
“Baba bana bisiklet al ” diyordu
Hem de “Kırmızı marka’lısından” istiyordu
Her işe gidişimde arkamdan ağlıyordu !…

Demek ki oğlum da onu
Benim çocukluğumda ki kadar çok arzuluyordu
Koca koca ihmal taşları yol boyu,
Yağmur olup kafama yağıp durdu …

Rüyamın da gazıyla,
Dolanıyordum çarşı pazar boyunca
Bir de fark ettim ki,
Konuşuyordum kendi kendime yol da;

“Koş, daha hızlı koş, daha !”
“Kırmızı markalı olsun bisikletim ha ! “
“Sakın unutma ! “
Durmadan oğlumun sesi çınlıyordu kulaklarım da !...

İlk bisiklet arzularıma benzer
Aynı heyecanların varlığını gördüm oğlum da
Alamamıştı benim babam o zaman bana
İki kalp çarpıyordu şimdi artık vücudum da;
Biri oğlumun kalbi,
Biri de benimkiydi çarpan dört nala !...



İ.HAKKI GÜRCANOK