İlm-i hâl'i ehline ver, sanma bir gün solar gider...
Âlim insan güle benzer; kokusunu salar gider...

Varsın olsun kadir bilmez, dik fideni zayi olmaz!
Deme "goncam dalda kalmaz, hoyrat eller yolar gider."

Zor gelse de câna çile, Yaradandan sabır dile
Hemdem olma cahil ile; muhabbeti böler gider.

Sırra eren serden geçer, hayır sözü şerden seçer
Avuç açan kalmaz naçar; neşe ile dolar gider.

Solgun olsa da rengi kasvetli kalemimin
İlim-irfan yolunda ne usanır, ne susar
Bir tek sebebi vardır tarifsiz elemimin
Barıştan söz ettikçe, hep dayak yer, kan kusar .

Biz bunca zahmet çekip kalemle koştururken
Sayısız meziyeti , sahiplenmek! Ne cüret?
Nice siteler açık, üstelik boş dururken
Tehlikeli sularda balık avlamak; hayret!

İnci değil, gözyaşı, gözlerimde biriken
Gâyeniz incitmekse, benim boynumu vurun!
Her şiir, her dizeniz kaleme diken iken
Nasıl derim gitmeyin, burada otağ kurun?

Te'vile gerek var mı? Sözüm açık ve katî
Kalemimi üzmenin bir bedeli var, bilin!
Farzedin ki yazdığım bir abi nasihati
Vakit çok geç olmadan siz "o" şiiri silin! :))

Mecit AKTÜRK
Berlin, 04.09.2014