DELİ GÖNÜL

Deli gönül daldan dala konarsın,
Kıskanırlar başın derde girer bak !
Sen durulmaz çağlayan bir pınarsın,
Bir gönle gir sade bir aşk ile ak.

Bazıları küsüp,çekip gittiler,
Yeter artık canıma tak etti der,
Bunlardan da ders almadıysan eğer,
Beni yaktın,kendini,herkesi yak !.

Söz dinlemez her güzele bakarsın,
Bir gülüşe çağlayarak akarsın,
Ümit verip nice canlar yakarsın,
Karışamam artık sen bakarsan bak.

Kimi gelinlikle kurar hayaller,
Mıknatıs gibisin akar gönüller,
Hercaisin ama ne bilsin eller,
Bana sorma ırak dur benden ırak.

Düşlerinde pembe panjurlu villa,
İçinde de sen oluyorsun illa !,
Her akşam kapıdan elinde gülle,
Bir eline,birini göğsüne tak.

Nerde güzel görsen orda kalırsın,
Safça gülen gözden ilham alırsın,
Duygu insanı nasıl gönül kırsın?
Mümkün müdür bir gönülde bulunmak.

Nere gider güzellerin vebali,
Yolun yanlış olmaz ki istikbali,
Severim ben dersin insanlık hali,
Bir gönülde kalmaktır insan olmak.

Yeter derim anla artık eh yeter,
Derde düştün olacaksın bak beter,
Biri gelir de uçurumdan iter,
Kader deme kendin ettin sana hak.

Mete YILDIZ