hep şeh yaşam
nas da ağl taşları
ferahf..
bilinmez başk
...
cani bir kas...
ömür ağacının yemyedöker an-be-an
...
- da her ölüm –
yâreler a
seher vak...hüznüyle çöker insan
...
minicik elleriyle...
özgürlüğe
-her yeşil ddeğildir-
buralarda...
duygular düşünce..kan revan
...
çocuklar ölü
düşmek sanır salıncaktan
birer birer kaydık...
hem pırıl pır ışıklar saçılır şafaktan
he yüks titreyen kara topraktan
...
oysa;
yaşamın tüm ordul
özgürlüğe çelik korseler giyd ister
aydınlığın ...
fedüşman

bilmez ki;
buz bağlamış yüreklerin
gün ışığı girmemiş beyinlerin
gücü yetmez...
güneşi söndürmeye hiç bir zaman
...
-karanlık
kimse görmezse kanlı sargılarınızı Yaradan
...
..
.
zira:
-Kuts görepır çarpan
işgal altındaki naçar yürekleriniz...!
kıyama durmuş d sımsıcak
ve abdestli el.../
.
.
//…öyleyse bir gün…
duracak
ve tüm Dünya…
bağımsızdalgalandığını görecek
sizinle berab bendeniz…//

28 Eylül 2001

*tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı yay,ank,2006