Çeşmenin başında göz göze değdi,
Utandı hafifçe başını eğdi
Nefesi sıklaştı dumanı boğdu
Yakmıştı bu aşkın odu Zeynebi...

Ham bir meyve idi onunla oldu
Aliyi andıkça gözleri doldu
İlk önce sevdanın kokusun aldı
Yedikce mest etti tadı Zeynebi...

Tenhalarda gizli gizli buluştu
Eve geldi elsiz dilsiz olmuştu
Yaradanla sessiz sessiz konuştu
Yataklar yorganlar yedi Zeynebi...

Çoğalan sevdası yiten aklıydı
Gögsüsnün üstünde dağlar yüklüydü
O zamanlar sevda gizli saklıydı
Ali dokuz köye dedi Zeynebi...

Aşkını sonunda babası gördü
Kapattı hesabı defteri dürdü
Dedesi yaşında birine verdi
Bir daha anmadı adı Zeynebi...

Her şeyi unuttu umudu kesti
Zeynebim kırıldı kadere küstü
Geceden kendini cevize astı
Kimseler görmeden dudu Zeynebi...

Çağırdılar geldi bir yaşlı ebe
Dediki bu çocuk dört aylık gebe
Elleri ufacık kendisi bebe
Toplandı teyzeler yudu Zeynebi...


Ermenek - 11 Haziran 2014