biz demek zor değil çocuğum
egonu ezerek dümen çarkında
bol çiçekli güçlü bir dala tutunmak
hortumların söküp atamayacağı
sevgi ipinde Mevlâna gibi
bir yer bulmak dönen devranda


biz'in açıktır gözleri sonuna dek
güzel bir hayat manzara karşısında
kapatıp gözlerini oturmaz lâl
el m'ayasında harmanlar önce
dayatılan legâl tohumu
sonra eker tarlaya


göz alabildiğince geniştir tarla'lar
güneşin tahtında oturur
ne ki damla su yöntemi
bereketli toprakların sahibidir
bizdir; bizimdir bizden çıkanlar
birleşen ellerin üretken gücü


aynı sofrada oturmaktır biz
öyle zor değil çocuğum
her kazancın bir araya konması
birlikte türkü çağırmak, oynamak
aynı şeylere gülmek aynı anlarda
ortak hatıraları olmak


bir acılarda ağlarken kalkmak ayağa
gür sesle haykırmak bağımsızlık diye
bu zulüm yeter, özgürlük diye
havaya kalkar aynı anda yumruklar
bu vatan, bu topraklar bizimdir diye!


biz, bizi yolda bulmadık çocuğum
esaret zincirine uzatalım kolumuzu
ayaklarımız prangalansın
zavallı bir hayvan gibi suçsuz
demirler ardında çürüyelim
boyun büküp bakalım
susalım, susalım, susalım!


biz demek sokağa çıkıp yürümektir çocuğum
aldırmadan çoğalan polis sesine
yoluna barikatlar kurulmasına
bir büyük bayrak olup dalgalanmalıyız
omuz omuza çekilmeli halaylar
el ele, gönül gönüle
"biz" meydanında ağarmalı gün


ayrı ayrı ırmaklardan su taşıyoruz
aynı sahipin kölesi yapmak isterler
yeter bunca izzet bunca ikram onlara
biz daha ölmedik, yaşıyoruz biz
biz kardeş değil miyiz çocuğum!


22. 5. 2013./ Nazik Gülünay