suslarımla yakıyorum tüm kelimeleri
rehin bırakıp gövdemi koca çınar gölgesine usulca

kanadı kırık o martının çığlıklarıyla
bilinmedik lisanla ketum şiirler okuyorum sessizce

yıkık kentler gibi
sol yanımın sızısıyla viranelere döner susarım...

meleklerin dualarında diliyorum
ya seni ya toprağı sen hiç duymadan aminlerimi...

sakın sakın dokunma ağlarım
yasak düşlerden bir bir toplarken senli gülüşlerimi...

git gitte sol yanmda başlayıp
kan ağlayan gözlerimin sen bakan sapağında düşüp

o masal bitsin...

yakamozlar gibi şafak vaktinde
gün ağarınca kül rengine dönerde sessizce ölürüm...

suya yazılmış bir sevda bu
ay ışığına muhtac bir ömür işte
titreyen mum alevi gibi son bir defa daha salınır sönerim...

şimdi güneşin kavurduğu
ince bir sızı olurda kalır dalgaların koynunda cesedim...

acıma dokunma bu yara benim
bir avuç köz düşmüş yüreğime yanarım yanan benim

toplarım tüm acıyan yanlarımdan senli müstamel gülüşleri
mahşerde yeniden doğarım dokunma...

acımı pay ederim iki gözüme
en güzel masalımı bitiririm anka kuşunu kaf dağına selasız gömerim

tek bir damla göz yaşıyla ...


Hasan ODABAŞI