Aşk pınarım kurudu ağaçlar ağlıyordu
Gökyüzünde bulutlar, karalara büründü
Sensiz geçen her günün hasreti dağlıyordu
Hasret çeken bu gönlüm, karalara büründü....



Giderken düşünmedin beni yaralı koydun
Seni gören gözleri elinle bir bir oydun
Bana kefen giydirdin libasımı sen soydun
Görmüyor artık gözüm, karalar büründü....


Ahtımız vardı senle hani hep gülecektik ?
Kuru ekmeği bile seninle bölecektik
Ayrılık yok demiştik olursa ölecektik
Ahtımız dile geldi, karalara büründü....



Soldu aşk bağımızda diktiğimiz o güller
Bülbül ah-ı zar etti açmaz tomurcuk güller
Bitir bu ayrılığı, yazıktır açsın güller
Güller bile açmıyor, karalara büründü....



2 / 10 / 012...167


IŞIK Mehmetali