Zaman acâip olmuş, ağlayan çok, gülen az
Derdin bini bir para, geçmiyor bir gün ahsız
Ay buluta sitemkâr, bülbül eder güle naz
Vefasız, "dost" arıyor; kadirbilen, günahsız!

Kibir dağlar aşıyor, bakan yok kimsesize
Dili hançer gibiydi yanıma her gelenin.
Hani çekip vursalar, bakmıyor kimse size
Âlim diz çöker olmuş önünde hergelenin!

Beş göz versen yetmiyor, "göz" deyip yanan köre
Eskiden böylesine "çok tamahkâr" derdiler.
İltifatın en hası, ya arsız ya nanköre
Bir iyilik edene bin tam "ah" kâr verdiler.

Kime dert yandı isem aynı cevabı derdim;
"Nenize gerek kuzum; fazilet, edep sizin? "
Gençliğimde olsaydı buna isyan ederdim
Verirdim cevabını, anında edepsizin.

İbret-i âlem için çalışırken karınca
Zamane insanları ayaküstü uyuyor.
Haram helâl olurmuş, birbirine karınca
Deme "bu nasıl hesap? ", Bu çağa tam uyuyor...

Mecit Aktürk
Berlin 14.11.2012