bir hezeyanın boğazında kalan gerçeksin
bilmem daha kaç şiirimde geçeceksin


çekilmemiş fotoğraflar savuruyor sineme kader

hayat ki
hep bomboş bırakacağımız bir albüm
boşu boşuna şimdi bütün gerçek pozlar


insanlar diyorum

insanlar
neden severdi uzatmayı

bildiğimi bilseydi eğer
hiçbir şiir göze alamazdı uzamayı


sonu bulamadığımızdan belki herşey

onca şiir
onca kahır

benim nefesim artık kısa
geceler bile kısalıyor bak tek solukta

ve ben bu sebeple daha bir ivediyim
çöplük tadında horozlanıyor dillerim


gitmen için
gelmen gerekirdi önce

sen gitmiyorsun
ben gelmiyorum
biz sendeyiz yine

en büyük kırgınlığım
beni şair yapanlara

şiirsiz duyamıyoruz
hatta şiirle bile


pişman değilim
şiirsiz söylüyorum bak


pişman edemez beni kimse
ne yazdığıma
ne yaşadığıma

seni tanıdım ya


ister tevafuk de
ister mucize

bilemem

vardır bir sebebi ol an'ın

duruyorsam bu dergahın kapısında
kütük gibi günahlarımla


susar şiir
kanar sabır
pusar zaman

aşk ol an'da