Sevgi ormanıydı yürüdüğümüz
Yeşillerin üzerinde
Yağmur olan sevgimizle
Gökkuşağını çiziyorduk gökyüzüne.
Sarmaşıklar dolansada ayaklarımıza
Ağaçlara tutunan tırtıl gibi dokunduk birbirimize
Kelebek olduk rengarenk kimi zaman
Yeşillerin içinde başka bir sevdaydı sevdamız.

Sevgi mevsimiydi yaşadığımız.
Yağmurun ıslatmadığı
Güneşin yakmadığı
Sellerin olmadığı bir mevsimdi
Yağmurun toprağa düştüğü an gibi
Düşüp birbirimize toprak kokuyorduk.

Ayrılık korkusuydu ayrılış sebebimiz
Yol orman yolu diye korktuk sadece
Yılandan, akrepten, kurttan böcekten korktuk
İçimize düştü diye ürperti
Gelince göz göze gözlerimizden korktuk,
Oysa ki sevmiştik
Oysa ki deliydik
Düştüğümüz ormanın göz büyülüyen yeşilliğinde
Yürek okşayan sevgiliydik. Biz,
Biz ormanın yeşilliğini alıp
Tabutlara örten gerçek bir şiirdik...