kaç zaman geçti
sabahın körüne kaydedilmiş sokaklarda
duvarlara örülmüş anıların dalgalarında
kaç nefes




kavakların susuzluğuna giydim gövdemi
ve bütün görünen çığlıkların yuvarlanan kelimelerine
dallanan sancının saçında sabır
uyandıkça sazımın teline
dizçöküverir benimle
bulutlar ve gölgeler
acının damarına



düşlerde ışıldayan yalnızlığın çocuğuyum



kalınca kitabın masalında dolaşır kefenim
yüzünüzü örterim
suyun uğultusunu sonra
denizin ağzında yorgun kelebekler
uçurumlar
çınlar kırmızı bir manzarada
tadı bozulur gökyüzünün alnımızda
ve dökülüverir alabildiğince
beyaz bağlardan vedalar
baktıkça yarılan sessizliğin nabzına
gözyaşım ağdalaşır
sağanaklarımda ezilmiş sevişmeler




evvel gecelerin ıslığı mıhlı toprakta
kollarında dolaştığım kaç bahar
aynı renkte
böyle kirlendim rüzgarın öfkesinde
şehrin basamaklarında resimler kırbaçlanırken
solgun bakışlarımda insanlar
kalbimi düğümler


kaç zaman geçti
bilindik sokaklarda
kaç ayrı yol aç şarkılarda