19.10.2018 13:32:13
konuşmak yasaktı
kaybedilmiş dostlukların
’us’lu yalnızlığıyla
karar verilmişti çoktan
artık duvarının
en dokunulmaz yerine
yazmıştı dülger
susulacaktı
beride kalandı ’us’
acıya kalansa
göçmekti şiire
gölgeler kaybeder hep
güçlülerse terkeder bu yüzden
ve sessizlikle lekelenir duvarlar
korkunun barok mimarisinde
hangi gözünden öpmeli
ağlamayı unutan çocuk seni
sustalanmış ayrılıklarla
üstelenmiş sayrılıklardan
öğrendi unutmayı
öpüşsüz kaldı bir gözü
gözsüz kaldı bir yaşı
’us’lu çocuktu onun adı
belki en çok o istedi gölge olmayı
anısı ıssız bir taş kapıyı
bir kadının parmaklarıyla çalmayı
parmaklarında zamanın nasırdan yüzükleri
bir gölgenin kadınıyla
acısı ıssız taş bir kapıyı aralamayı
ve en çok o başardı belki
yaşamın duvardan yanağını
bir ağıt gibi okşamayı
