bu gece gelmediler
çok küçüktü zavallı korkular

güzelliği bozulur diye öpemedim beni sınayan aklı dudaklarından





kapımdan dönen bahara gül diyorum
gül diyorum gölgemde yoksul acılarıma
sevda yontusu baharda.



çoğaldıkça yaşam ağrısı başında
teninde dinleniyorum
yağmur yağdıkça şehrinden
uzun saçlı çocuklar ıslanıyor masallarda
zenci bir acıya soyunuyor vakitler
bacaklarım uzadıkça kedere
sığınamıyorum kendime
kıvrıldıkça içimde kadifeden sesler
elini tutuyorum
onca yığıntıdan
sen değiyorsun yüzüme
gülüyorum






ay sallanırken meraklı gecelerime
annemim yanağını ısırıyorum
düş denizine batan zamanlar çırpındıkça
uyuyorum
gözlerimin şafağına koşmayın
tek başıma yürüyorum
yüreğimde fırtına
dilimde ısrarcı bir şarkı
sana ezgileniyorum
çığlık sesleri döküp yangınıma esmer adamlardan
sadece aşkı kundaklıyorum deli imgelerime


içimde ahlana dursun hüzünler
ve sabahlar takıla dursun kuşun kanadına
bil ki karanlığı taramayacağım


Anne
bu gece gelmediler
çok küçüktü zavallı korkular