Var mıydı, sevdaya dair umutlar
Esrikliğimin eserimiydi öyleyse, yaşananlar
Anlamıyorum, hala neden
Gün doğumundan,
Gün doğumuna…
Her yerde senli sanrılar

Ey sevdamın kor ateşi
Ne seninle avunuyor
Ne sensiz mutlu bu yürek
Saklı gözyaşlarına sığınıyor
Her gün biraz daha tükenerek

Düş kırıklıklarım, can kırıklarım,
Bir olup saçılmışlar etrafa
Pür gayret silmek istesem de izlerini
Her nefes alışımda
Yağlı is gibi bulaşıyorlar ellerime, yüzüme
Tüm gücümü bitirerek

Bitmiyor,
Biliyorum bitmeyecekte…
Kayıpların dönüşü yok
Öfkem sadece kendime,
Pişmanlıklarımda öyle.
Var sandığım umutlar yaralıyor
Aşkla, güvenle geçen esrik yılların mahmuru kalbim,
Uyanmanın hışmıyla, tükenmişliğini haykırıyor

Ağlıyorum…
Ağlamayı sen öğrettin gözlerime
Oysa ben, ne acılar atlatmıştım,
Varlığına güvenerek.

Ey sevdamın sonsuz ateşi
Ne seninle avunuyor
Ne sensiz mutlu bu yürek
Saklı gözyaşlarına sığınıyor
Her gün biraz daha tükenerek