1.8.2017 02:45:48
kırık bir aklın çatlakları boyunca fısıldarken korkunç sesler
istila eden uğultular pençe atar beynin dokularına
çığlığımı donduran dev bir pervane kapladığında göğü
göz kırpar ahmak gülüşlü yıldızlar
eziyet eder kanımla beslenen gece
gün ağarmasını yakalayamaz gözlerim
uçurum kenarında kimsesiz bir çalıdır artık şizofren
rüyalar gölgesinde büyüyen
sessizlik kaybolduğunda sonsuzluğun sınırlarında
uyanık yalanlar ölüm biriktirir avuçlarında
siluetler savrulduğunda dört bir yana
tırnaklarımı kanatır soğuk mezarlar
gerçeğin sesini duyduğumda
melekler kanatlandı kötü köleler arasından
buzdan dudaklarımı soluduğunda ılık rüzgar
göğün ağlayışı usulca dokundu yüreğime
kana kana doğdu dolunay
ve süzüldü gecenin içinden
suskun bir hoşça kal…
