Uyku girmiyor yine gözlerime,
Bilinmez yarının sabahındayım,
Ne olacak bir öylesin bir böyle,
Meçhul kitabın son sayfasındayım.

Hislerim ne kadar önemsiz sende,
Dilsiz duygularım son hecesinde,
Yüregimin en ücra köşesinde,
Yanan yangınların ortasındayım.

Dövme gibi kazınsaydın kalbime,
Ancak yakışırdı özü özüme,
Her nazarın değdiğinde gözüme,
Labirentlerin en tenhasındayım.

Can dedikçe canın çıksın der gibi,
Baş tacıyken gözün çıksın el gibi,
Her bir sözde, baş belası şer gibi,
En son ümidimin kıyısındayım.

Bilmiyorum seninle ne yapmalı?
Vazgeçerek yoluma mı bakmalı?
Herşeyi geride mi bırakmalı?
Yeni bir sayfanın kenarındayım.

Dilinden çıkacak mı bir güzel söz?
İyilikte ararsın hep çıkar göz,
Nasıl anlayamazsın sımsıcak öz?
Kırılan parçalarımın arasındayım.

Güven mi zor tanımak mı sevgiyi?
Sebep ne bana böyle yapan seni?
Oysa kalbiyle yaşayan bu deli,
Sensiz bir sevginin arafındayım.

Kimse anlamadı zaten görünce,
Yazık, inanmadılar düşündükçe,
Bilmediler, üzdüler affettikçe,
Sorguların son basamağındayım.

Hala inanmayıp sorguluyorsun,
Öz sevgi Hakk'tan gelir bilmiyorsun.
Kuluna hediyedir ki seviyorsun,
Rüyadan uyanma zamanındayım.

Bilen yaşar her duyguyu kalbinde,
Gözle görmese farklı düşünse de,
Kalp bilir sevgi ve aşk değdiğinde,
Senin olamadigin diyardayım.

Hala anlamazsan şu bencileyi,
Kalbinde yaşayıp sensiz ileri,
Yürür gider dönmez bir daha geri
Sana bütün sözlerin sonundayım.

Nurelî - 9 Eylül 2013