Kainatın kalbinde bir zerreydim,
adımı aradım, yankımı aradım.
Dağların suskunluğunda, denizlerin hırçın dalgasında sordum,
"ben kimim?"
Bir ney'in iniltisiydi ruhum,
ayrıldığı kamışlığın hasretinde.

Her nefes, O'na bir "Hû" nidası,
her susuş, O'nsuzluğun çölü.
Anladım ki, aradığım sensin, arayan da sen.
Gören gözdüm, görünen de sen.
Ben, sende yansıyan bir hayal,
sen, bende parlayan hakikat.

Zaman, bir nehir değilmiş meğer,
içinde aktığımız değil, içimizde akıttığımız bir sır.
Ezel ve ebed, bir an'ın içinde dürülü,
o an ki, aşk ile "Ol!" denildi.
Perdeyi araladım benliğimin üzerinden,
Ne sen vardın, ne ben.

Sadece bir Aşk, bir de O Aşk'ın sarhoşluğu.
Dost'un yüzünde kendi çehreni görmekmiş vuslat.
Ve anladım ki dost,
En büyük hediye,
bu sırra birlikte ermekmiş,
aynı secdeye baş koyup, aynı hiçlikte var olmakmış...


Merdümgiriz

Şiirimi güne seçen seçki kuruluna teşekkür ediyorum saygılarımı sunarım