16.4.2025 12:22:28
Yakamozlanan gecelerin birinde
Ansızın üşüdü Kadın
Isıtmıyordu yüreğindeki sevda
Uzattı ellerini
Yalnızlığına dokundu sonra
Çaresiz
Yorgan diye
Ay'ı çekti üzerine
Güneş'i giyindi her sabah
Denizlere sığındı
Soyunup soyunup her gece
Serpildi üzerine
Sessizdi
Mekânsızdı
Bir sönüp, bir yanıyordu
Büyürken Ay
Büyüyordu kendi içinde
Bir yalnızlığı
Bir yorgun gece bekçisi martılar
Bir de kıyılara vurmuş unutulmuşlar
Şahitlik ediyordu o büyülü seremoniye
Ve hep bir ağızdan mırıldanıyorlardı sonsuzluğa
Sen yeter ki her daim ışılda
O beklediğin, mutlaka fark edecektir seni
Gözü takılacaktır bir gün yıldızlara
