Yedikat alemde kayıp giderken
Gönül otağım da durdu gözlerin
Yetmis üç bin serhat cihat ederken
Sancaklar çekilen surdu gözlerin

Yüreği dövdürdüm ateşe kora
Ölüm emri midir açtığın yara
Birisi anlatsın söylesin yare
Fizana sürgüne sürdü gözlerin

Eyy günüm güneşim kışım turabım
Sığındığım evim yurdum harabım
Beni sarhoş eden demli şarabım
Şiarı ortadan yardı gözlerin

Biri açılmamış iğde danesi
Biri kainatın en şahanesi
Emsalsiz yaratmış yok bahanesi
On sekiz bin alemde sırdı gözlerin

Ne yazlar atlattım ne karakışlar
Islatmaz nafile yağan yağışlar
Toprak bayram eder ölüm alkışlar
Beklenmedik anda vurdu gözlerin

Özenmiş özünden vermiş yaradan
Deniz ile gökten dermiş yaradan
Kaşların altına sermiş yaradan
Kalbimi candan ayırdı gözlerin

İlahi Nazarda saklı inan ki
Önünde perde sis duman var sanki
İsmailcesine kurban var sanki
Haruni'yê hüküm verdi gözlerin .


HARUN YILDIRIM