Benim yaramı soracak olursan
işte burada Anne!
Ben buradan zayıf kaldım
Nereden diye soracak olursan
insanlığımdan!
En önemlisi Kadınlığımdan yara aldım
Kendini sev kızım diyorsun
Kendimi sevmek istiyorum ama
sevemiyorum anne
Beni önce çocukluğumdan
sonra kalbimden vurdular.
Yüzümden pembe gülüşlerimi
gök yüzümden Mavi düşlerimi
bahçemden Güne bakan çiçeklerimi yoldular.
İşte bu yüzden, bu yüzden sevemiyorum kendimi
İnsancıl duygularım beni sevmiyor Anne...



Çocukluğum da; sana diyemediğim
Dudaklarımda lanetli bir öpücüğün tadı
Gözlerim de kör karanlık kuyulara açılan bir bakış
Tenimde kirli ellerin izi kaldı.
Ve...
Zihnimde her gece yaşamayı unutan, ölümlerden ölüm tadan
Masum bir kız çocuğu ağlıyor Anne


Sen ellerimi bırakıp
Gittiğin topraklardan bir pencere açılsa
Rüzgar esse, uğultusu ile Sevinçler girse içeriye
Güneşin sıcağı gibi değsin ellerinin sıcaklığı yüzüme
Ellerimi tut
Beni sev anne
Ansızın bırakıp gittiğin gibi gitme
Ben kendimi sevemiyorum
Üzülüyorum aslında kendime, kızıyorum da
Ama iyileşemiyorum
Yaram ruhum da
Ruhu hasta zavallı insancıklar önce oyuncaklarımı kırdı
Dokununca tenime, çocukluğumu,
Sonra kadınlığımı çaldı.
Bilmiyorsun!
Bilmiyorsun sen Anne


huzur dolu balkonunda Umuda ektiğin çiçeklerin son yaprakları solmak üzere
Bir damla can suyu olsa bir gülücüğün
Bir kapı aralansa gittiğin topraklardan
Bir gecelik müsaade alsan bizi yaratandan
Sen gelsen Melekler gibi
Duvarlarımın rengi değişse
Üzerinde ki yakası eksik beyazı çıkartsan
Anneler gününde aldığım (Nevruz) çiçeği desenli elbiseni giysen
Tutsam eteğinden yapışsam
Kal desem kalmazmısın? Anne


Yanında; gözlerinin içi gülen çocukluğumu getirsen
Yüzümün Penceresindeki utanç perdesi kalksa
Işıkları yansa gözlerimin
İçimdeki, çocukluğum gülse
Bir de sen gülsen
Sarılsak olmaz mı? Olmaz mı? Anne!..


Bu gün günlerden (yedi Ekim) sabahı
Kutlu bir cuma
Bir bağ bozumu
Bir hüzün günü, son güz!
Bugün BEN'im doğum günüm ve sen yoksun
Masamda mumlar yok
Dilek dilesem gecemde Yıldızlar yok, gündüzümde güneş yok, eyvahlar olsun ki, anne yaşamak için umudum yok...
Anne diye seslensem kızım diyenim yok!..
Sensiz bu doğum günümde çocukluğumdan miras
Bir kez daha Mor ölümler öleceğim
ve ben kendi ellerimle gençliğime yakasız gömlek biçeceğim
Bilmiyorsun, bilmiyorsun!..
Sen Anne




#hüzünlükent🍂





Kayıplarım vedâsızdır benim~