Ne büyük nimet, seninle aynı gökyüzünü paylaşmak ve sığamamak o tabloya.
Ben ki seninle, aynı göğe bakarım.
Ben ki seninle, aynı düşünceyi paylaşırım.
Ey sevdiceğim, can parem, can parçam ve canımın içi..
Ellerinde bulutlardan nağmeler,
Gözlerinde uzak tepeler görürüm.
Saçlarında toprağı canlandıran yağmur kokusu.
Yüzünse, gökte duran bir kuşak.
Bilsem ki;
Yüzündeki mavilik gök müdür?
Bilsen ki;
Seni gökteki yüzünle tanırım.
Ey uçsuz bucaksız gökyüzü!
Ona benden selam götür,
umut götür,
ılık baharlar ve ıslak yağmurlar götür.
Ey maî gökyüzü!
Yârim sana emanettir.
Ona mavi bak, sana her baktığında.
Zira onu görürüm, sana her baktığımda.
Derinliğinde,
maviliğinde ve sonsuzluğunda.
Yalnızca onu düşünürüm yalnızlığımla.
Ey deliliğim, dehlizliğim, dizginliğim.
Gökyüzü senindir, gökyüzü benimdir.
Elbette ki gökyüzü ikimizindir.