Sarmaşıklı Veranda

seni mor güllerin diyarından koparmıştım
kaç zaman oldu, kaç zaman geçti bilinmez
uzak iklimlerin derin yalnızlığı
bırakır her bir anıyı üşüyen yanlarıma
efsunlanan bedenin esir artık yüreğimde

sarmaşıklı verandada yitirdim
alnına kardelenler düşürdüğüm aşkını
çatılmış kaşlarınla kırdığın kalemimden
zamansız ayrılıklar süzüldü göl sazlığına
akşamın nârından medet ummam bundandır

sicim gibi boşalır göğün yırtığından yağmurum
gri bulantı sonrası denizden çıkarılan
miryana çığlığında koparıldı misina
yamalı arzular suskuya bürünse de
semada sallamalıydım güneşi rüzgarınla

hayalin dağılıp gidiyor gün ışırken
tundranın gözyaşında boğulur ateşim
ararım karanlığıma yön veren loşluğunu
tınılar yükseliyor geçiyor içim
vakit güz ikindisi

neleri özlemiyoruz ki!
küskün hecelerin konakladığı bedenimde
gurbet kalırım sıla gözlerine
gülüşlerin bergüzar kaldı bana
ağ atarım, yaşadığın güne darılsam da
…
sümbüli bulutlar dolaşır esir ufkumda
bir rüzgar yanaşır
savuramadığını katıksız sevmeye

Vildan Poyraz Coşkun
05.07.2012