Yaralı bir mavi’ydi aşk…
Pençesinde izdihamın delik deşik bir ceket gibi
İçine sığamadığım bir lehçe
Yine pervazında dökümlü bir esvap
Kıyasıya sevdiğim yüreğin rahlesinde
Kör bir hücre.

Boğumluydu çatık kaşlı zarafetim
Lenduhanın girdabında özümsediğim haysiyetim
Ve mavi turnanın gözlerinde
Kifayetsiz çok kifayetsiz bir acı…

Ah, sevdalı rengim
Diline tutkun olduğum özlemim
Sen miydin en mavisi ömrün?
Sen miydin yüreğimin öyküsü?
Bandım saygımı tüm cehaletimle
Ar bildim suskunluğu
Sevip de ince ince
Şarkılardan fal değil al yüzlü bir sevda resmettim
İçimde tüten neşenin de kayıp silueti.

Menevişlenen göğün tapınağıydı asaletim
Zirve yapan bir yalnızlık
Boykot ettiğim tüm benliğim
Zar tutmuştu ne de olsa aşk perim.
Göğe baktım,
Asılı kaldığım yalnızlığın da Tanrısı iken
Tapındığım bir nefer içimi darmaduman kılan
Neşreden hangi suretti de
Sevdayı mezhep bildi yargılarım?

Ve ben tek tabanca
Görünenden de öte safi acılarla örülü
Bir koza
Edindiğin hangi izlenimle çıktın da yola?
Sonrasını Allah bilir, deyip boylu boyunca serildiğim.

Maviden yasım;
Maviden taşkın mizacım
Maviydi umudum
Merkezinde bir hale
İçimi mayhoş bir edimde sırılsıklam göğün ikramı
Rahmete boyandığım
Aşkla kutsandığım
Zamanı ve mekânı unutup kendime yeni bir dünya
Yarattığım sadece Yaratanın nezdinde.

Lal bir hece sancılı doğumum
Göğü ve melekleri tanık tuttuğum…
Ölümüne közümde isyan;
Yeniden demeyi unutup takılı kaldığım mı ziyan?

Hani, olur da bağlarım başımı
Hani olur da kaybolan naşımı
Yeniden canlandırır Tanrı.
Sonramı da sormasın hiçbir yabancı
Aşkla dolup taşan rahminde kâinatın
Tek içimlik her şarkı
Yine solumda rükû
Sağımda besmele
Elimle kazdım ben çukurumu
Aşka biat bir susku
Ansızın gelip de çalan kapımı.