MUHTAÇ
Beyhude bir hayattan geriye kalan meram,
Böbürlenip yaşayan, kibirle takılan taç,
Derdini anlatacak dost arayan kalpte gam
Sevmeye sevilmeye, insan su gibi muhtaç…

Gökyüzünde dolaşan yıkılan hali nahoş,
Fırtınayla ekilen gönüller karanlık boş,
Anlamsız limanlara sığınıp olur sarhoş,
Sevmeye sevilmeye, insan su gibi muhtaç…
Şikâr olmuş yüzsüzlük, sahte düşler pervane
Çıkar için kurulan aşklar yalan üstüne,
Paramparça duygular sessiz, üzgün, virane
Sevmeye sevilmeye, insan su gibi muhtaç…

Gözyaşı ümitlerine akarak kayıp gider,
Dindirip acısını başlangıç kabul eder,
Feleğin savurduğu, geçmiş artık silkeler,
Sevmeye sevilmeye, insan su gibi muhtaç…

Sesi kısık olanlar kalesinde saklanan,
Toplanıp getirilen duygunun hepsi noksan,
Derbeder gizem yüklü seyyar ruhtan boşalan,
Saadet arayanlar dergâhında insan aç,
Sevmeye sevilmeye, çölde su gibi muhtaç…