Ertelenmiş mahcubiyetin izini sürüyorum şiirlerimde…


Aşkın kıstas olduğu bir masal hükmünde
Dayatıyorum sevgimi, sevdamı
Alnım açık kala kaldığım göğün beyaz teninde
Bir mavi ısmarlıyorum meleklere
Biliyorum ki; şüheda benim tüm yangınlarım
Zıpkın yemiş her rengin de özlemi var içimde.

Dirlik karşıtı imgeler sağalttığım
Adam boyu acıların da özlemle serpildiği
Bulutların siyah öfkesine karşılık verdiğim
Bir yap-boz gibi yüreğimin atıl kırıkları.
Bir şiir zarafetiyle seviyorum ben;
Dillenen terennüm batağında ölümün
Sür git bir neşe sözüm ona
Ayılıp bayılmadığım mevsimin donuk tininde.

Balyalarca aşkı b/anıyorum
Aşka âşık yüreğin közüne dalıyor g/özlerim.
İndinde rahmetin kendimi dünde hep boykot ettiğim
Kul köle olmuşum ben bir kez kaderinde titrinde
Donuk bakışlarında ölümlü mizacımın
Yana yakıla sevdayı mimliyor işte ebabil kuşları.

Soytarı mevsim; soytarı hüzün:
Bata çıka yürüdüğüm devrik cümlelerin
Özünde bir sancıyım
Az sonra’ya gebe bir garip mizacım
Tefe tutulmuş bir kez halk meclisinde.
Boyadığım kadar renkleri siyahın dürtüsüyle
Aşığım ben geceye ve bitimsiz hüznüme
Sahip çıkan Rabbime sevdalı
Asla karşı gelemediğim bir hümayun işte
Sevgiyi şiar edinmiş her hücremle ait olduğum
Kalıbımı b/astığım her ölü yürekte.

Demode bir şarkı gibi mırıldandığım ölümü
Ayrı tutmazken ömürden
Kaybında ya da garbında göğün her zerresi
D/okunaklı aslında şiirlerimin tema’sı
Zengin bir yürek altı üstü kendine öfkeli
Siluetinde dünün yarının resmine vakıf
Gel geç bir hülya an’ımda saklı sayısız hatıra
Ve kifayetsiz yörüngemde
Tutulan ayın ve güneşin duası
Elbette vuku bulacak sürüp izini şafağın
Serip de İlahi Aşkı tüm evrene…

Bağdaş kurduğum muratlarımda asılı kaldığım kadarım:
Biraz ondan biraz bundan
Sanrılı ve sancılı bir teyakkuz
Emanet ettiğim her zerrem
Bir kuşluk vakti ölümü örtmek belki de ömrün üstüne.
Sağanağın vaveylası içimde dirilen;
Şefkatin ulaşılmaz kanayan yarası
Yüreğime yama yaptığım her şiirde.