Güç denen katmalı değer, açsın şu güller
Böylesi olunca hayat, hem neşeli hem tatlıdır
Bir hayat ki benzer sığ bir limana ve kuytuda
Gönül denen doğurur sevgileri,buzları eritir.

Sen olabildin ise kendin ve samimice
Çıkarırsın ışığı gölgeden ve dağılır sisler
Parıldamak istersen yıldız gibi ve mehtaplı bir gecede
Özünden gitmelidir ancak, aşk ki bir muhasebe.

Ne verirsen karşılığı olur mutlaka
Kendinden vermeyince olmaz, tutmaz bu maya
Erirken sen her adımda, doğar bir güneş
O güneş ki kıskandırır, gülüşlere eş.

Moral verir görmek onu, hayat çok kısa
Emeklerin var bir sonu, tebessüm dolu
Çok değil miktarı onun, içtendir konu
Sabırla yürüyenler bilir bu zorlu yolu.

Sözlerin ok olmasın, naifçe değsin bir kalbe
Bakışların kuvvet versin, düşküne bence
Yürü, durma bu yol güzel, tüm ömre bedel
İnce ince yağsın karlar, zülüfe öylece.

Attığın her adım seni götürsün sevgiye
Sevgi dedikleri gerçekten, şaşma ömrünce
Gerisi oyalar seni,yaralar, katmaz sana kâr
Sevmekten güzeli var mı, o ki tüm yaraları sarar.

Üzülme erişemediklerine bunda da vardır hayır
Hakiki bir imanla sarıl, hayata daima sarıl
Güçlüklerden yılma asla,onlarla karıl
Çıkar harcın en güzeli elbet, görürsün mürüvvet
Aş ki durmadan zorluğu, bunlar güç verir
Olgunluğa erenlere ederler hürmet.

Bırakma seyrine hayatı, sen yön ver ona
Dünkü çabalarının karşılığı, ölçülmez parayla
Mesut olmakta emek var, karalılık var
Terlemeden yaşamaksa benzer kabusa.

Dayanağın olsun senin çalış ve üret
Yapabileceğin işleri düşün ve keşfet
Israrcı ol, bu yol aydın, cüret et şimdi
Geçmeden iş işten haydi dümene
Açılır sana yollar gör, bak sen seyrine.

Oğuzhan KÜLTE