24.5.2019 13:54:00
Gün doğanda karanlıklar yok olur
karanlığın aslı yok , aydınlığı özlerim
Sabahı bekleyan ay,bende seni izlerim
Karanlık yutan ışık,hep yolunu gözlerim
Yıldızlar dökülüyor ihtişamdan habersiz
sanki alem uykuda,bir ben nöbet beklerim
öter birazdan kuşlar, şafağın sevincinden
gün doğarken karanlık, yök olur kederinden.
Yağmura doymuş toprak, ne anlasın derdimden
sahraya sor sen beni, O anlar ahvalimden
kavrulmuş beldelere,bulutlar acır ağlar,
Yağmur tutar kaldırır,yanık tohumu yerden,
kurtulur sahra ehli,o elem kederinden.
Küfrün zulmü kararttı ,aydınlık beldesini
Ancak zahil olurlar adalet cevherinden
Açarsa insan oğlu, Hak nura sinesini,
Yök eder mübarek nur küfürün gölgesini
Mustafaoğlu ilyas........2010
