Tanrım!
Tanrım sen beni nasıl güzel bir aceleyle yarattın.
.
.
.
Ben bu ayaklarla
dar sokaklardan geçtim
dar koridorlardan.
Her defasında bir kere sana çarptım
dokuz kusurlu hareketten biriydi. Ama rahat ol
kasti bir tekme atmadım.


Fakat buda bir sır olsun
naftalinli sandukada her şeyi sakladım.
.
.
.
Ben bu kulaklarla dengbej dinledim
gözlerim kaçıncı Black Mirror bölümünde saymadım
değişiyordu her şey
oyuncular, konu ve sahne
ama bu kalple hepsine -amenna- dedim.
.
.
.
Ben bu başağrısıyla
kaç ibrişim ilmek ördüm
şimdi Zodyak çemberinin içinde
Mayısın onbeşiyim
kısaca bir akrebim ve kendimi yerim


Ama yine bir sır
serçe parmağımın kocaman bir kuş olduğunu kimselere demedim.
.
.
.
Ve ben bu içimle
her sabahın beşini ipe astım
kaç saat intihar etti kaç gün kaç gece
ve genelde Tanrı'nın ve benim elim üstüste
öylece yemin ettim


Dedim;
bir daha dönersem yüzümü sahte bir güneşe
beni göğnümün başkentinde kara topraklara gömün.