Sahte yüzler görünce ümidimi yitirdim,
Geceyle gündüz gibi ayrıldım yavaş, yavaş.
Bütün cemreler düştü, karakışı bitirdim,
Güneş görmüş buz gibi kırıldım yavaş, yavaş.


Nasıl affedeyim ki düşmanlık edenleri,
Boşuna beklemişim terk edip gidenleri,
Ruhları çoktan ölmüş, yaşıyor bedenleri,
Vefasız çıkanlara darıldım yavaş, yavaş.


Her türlü ıstırabın baktırdılar tadına,
Aşamadım engeli, çıkamadım katına,
Beklentim de kalmadı iyi şeyler adına,
Asırlık çınar gibi yarıldım yavaş, yavaş.


Çıktığımız bu yolda yapayalnız kalınca,
Fazla dayanamadım engeller çoğalınca,
Buza dönmüş simalar ateşimi alınca,
Ayrılığın harcına karıldım yavaş, yavaş.


Deva diye uzattın, sundun zehir tasını,
Yıllardır çekiyorum o günün hatasını,
Bin parçaya ayırdın gönül pırlantasını,
Bembeyaz kefenlere sarıldım yavaş, yavaş.




Sabri Koca