Böyle hayal etmedim özlediğim dünyayı,
Her şey tersine gitti, kavuşmaz yakam şimdi.
Sırtımda taşıyorum sanki güneşi, ayı,
Şu garip halime bak, hüzündür makam şimdi.


Bu günüm de boş geçti, umudumuz yarında,
Ahreti ihmal ettim, şu dünyanın kârında,
Yanıp tutuşuyorum günahımın harında,
Saçlarımı yolarken, dişimi sıkam şimdi.


Rehavete kapıldım, gördüm ki sonu elem,
Ne dünyam mamur oldu, ne de ebedi âlem,
Döktüm hatalarımı; işledim kalem, kalem,
İbreti âlem için, yakama takam şimdi.


Güzel günler geçirdim, kıymetini bilmedim,
Gece gündüz uyudum, uykumu da bölmedim,
Çokça mucize gördüm, kendime de gelmedim,
Hesap günü mahşere ne yüzle çıkam şimdi.


Nefsin peşinde koşan ziyan etmiş miskinim,
Kimsenin bir suçu yok, bütün kabahat benim,
Cehennemin narıyla yanıp, dökülse tenim,
İşlediğim vebali kimlere yıkam şimdi.


Bir karayel olsam da; yıkmak için esmedim,
Kızdım kendi nefsime, kaderime küsmedim,
Rahmetin öyle bol ki; ümidimi kesmedim,
Kaldır gözde perdeyi, ibretle bakam şimdi.




Sabri Koca