Dinlerin tarihine başlık atmaya geldim.
Herkes okur diyerek iş bu destanı yazdım.

Baktım aştı boyumu, çırpındım deryalarda.
Bir dalga vurdu bana, sur gibi kayalarda.

“Aden” denilen yerde buldum kendimi bir an.
Ben Adem'dim yalnızdım, Havva istedim aman.

Sade toprak olur mu, su gerek yoğurmaya.
Başladı ilk aile, ikizler doğurmaya.

Böyle böyle çoğaldı, bu destanı okuyan.
Binlerce yıl geçti de, geldi bu ahir zaman.

Lakin gördüm her yerde, cenneti cehennemi.
Tek tek anlatmalıyım dünyadaki dönemi.

İnternet icat oldu bozuldu tüm söylence.
Nasıl anlatsam bilmem, dinleri, yeni gence.

Adem'den bu zamana, tek tek peygamberleri
Okuyarak anlattım tarihten haberleri.

Dedi : yalan söyleme, ben inanamam sana.
Şu sayfada da başka türlü anlatır bana.

Bir hışımla doğruldum, bu kimlerin çocuğu?
Nasıl inanmaz bana, şöyle; vursam yumruğu!

Dediler ki, bu destan güvenoylamasıdır.
Ailesi “sperm ve yumurta bankası”dır.

Köpürdüm, kim bozdu bu yerde asayişi.
Gönderin o bankaya maliye müfettişi!

Teneffüse çıkarın şu güzel çocukları.
Bir tefekkür edeyim, tüm oyunculukları.

Rahat bırakın biraz, dua edeyim bir an!
Hangi siteymiş dini başka başka anlatan?

Kim en eski dinleri biliyor ki yazmışlar!
Kapatırım konuyu, derim; onlar azmışlar.
...