Aşkının içinde kaybolan benliğimi arıyorum,
Zihnim kırışık bir gömlek gibi, ütüye hazır,
Güzelliğin ihtişamı kederimde yükselirken,
Gönlümden düşen parçaları, Belediye kazır...

Git git en büyük ıssızlık, yalnızlık ovasında,
Aşklar bir kovalamaca, kim kime yetişecek,
Son hızla giderken, tutun san yol kıyısında,
Düşülen karanlığa, mum ışığını vermeyecek...

Olmanı umuyorum ben, boş zamanlarımda,
Sensizliğimi kalbimden, söküp te atamadım,
Yalnızlığımı yarsın, müziğin var kulaklarımda,
Anılarım delik deşik, geçmişimi bulamadım...

Gamze yüzüne görkemli güzelliği giydirmiş,
Duruşu, ruhu denize akıtan, nehir, cismidir,
Şimdi söylenenler, yarınki de aynı yürekten,
Bu bendeki aşkı değil, gamzen, şiirin ismidir...

Gözlerin de benim için aşkın son maddesidir,
Kelebekler gibi uçarken, göklerde kalır gözün,
Bir çiçeğe bakar gibi, bakıyordum gözlerine,
Ağrılarıma sebep tiler, beni terk eden gözün...

Gölgesi güneşi kapatır, vücudunun güzelliği,
Dudaklarının nemliliği, nabzımı hızlandırıyor,
Bende ki bu kuraklık, belli, bitmeyecek gibi,
Tarif etmeye seni, kelimeler, yetersiz kalıyor...

Kalbimi teselli et, için de, senden ateş var,
Kalbindekini saklama, yalnızlık çekiyorsun,
Gittiğin yolunda, temizlenecek kaderin var,
Saklamaya heveslisin, yandığını biliyorsun...

Her zaman görme semde, orada - buradasın,
Kalbin içindeki bilinmez, gerekli okunması,
Aşk her zaman aldatır bizi, katlanmak gerek,
Asıl zor olan, gidip, sinir uçlarına, dokunması!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.