İSYAN

hayat
sillesini vurmaya görsün
tökezler düşer
ve doğruluruz düştüğümüz yerden

tufeyli bir yaşamın yoksa eğer
bir devinim başlar kendi içinde
hançer yemişçesine bir şaşkınlık
bir gam
bir hüzün büyür gözbebeklerinde

önce kilit vurulmuşçasına bir suskunluk
ve yoksunluk
geçmişten izlediğin film şeridinde
ifşa etmeye görsün içinde gizlediğin sırları
ardı ardına yıkılır utanç duvarları

artık her şey aleni
örtemezsin şiirlerde
dize dize imgelerle süslediğin hüzünleri
işte bu son satır demek istersin
yazamazsın
yüreğin gibi titrer ellerin

engin imge deryasında kulaç kulaç gezinirken
sen yaşadığını sanırsın
her aşka, her hicrana
her hüzne ölür ölür dirilirsin

her kahpeliğe isyan
duyulur yüzlerce metre öteden
korkma, bu ses
gidişin sonrasında virane bıraktığın yüreğimin sesidir
sadece, horat bir yaşamdan geriye kalanları getirdi
ve bende sadece sen eksildin
sen
Efkan ÖTGÜN

[ italik ]